Akran Eğitimi

Eğitimde Sosyo-Kültürel yaklaşımın kurucusu ve temsilcisi olarak kabul gören Vygotsky, öğrencilerin sınıf ortamında akranları ve öğretmenleriyle etkileşimde bulunarak öğrendiklerini vurgular (Tan, 2019, s.6). Bu perspektiften hareketle, 1991'de Mazur tarafından öne sürülen akran eğitimi, Konunun işlendikten sonra kavramsal soruların eşliğinde tartışmaların yapıldığı, öğrencilerin birbirlerinin öğrenmesinden etkilendikleri farklı bilişsel düzeydeki öğrencilerin eşleştirilerek birbirlerinin öğrenmesinden sorumlu oldukları,  samimiyete dayalı herkesin eşit pozisyonda olduğu bir eğitim yöntemidir (Cıbır, 2020, s. 27; Mazur, 1997).

Akran eğitiminin ana teması öğrenciler arasındaki bağların güçlenmesi, iletişimin artması ve içsel motivasyonun yükseltilmesi ile derse, okula, öğretmene karşı pozitif tutum oluşturarak olumlu sonuçlar doğurabileceği görüşüne dayanır (Crouch & Mazur, 2001; Zhu, 2007).

Okulumuzda uygulanan akran eğitimi, öğrencilerin derslere ve okula yönelik tutumları ile davranışlarının birbirlerini etkilemesini amaçlamaktadır (Backes & Soizales, 2004, s.19). Aktif bir öğrenme yöntemi olan akran eğitimi, eğitim sürecini ilgi çekici hale getirme, öğrenciler arasında karşılıklı motivasyon sağlama ve ders içeriğini daha derinlemesine anlama konularında fayda sağlamayı hedefler (Deci, Koestner & Ryan, 2001).

Rhodes (1994) çalışmasına göre, akran eğitimi özellikle eğitimde zorluk yaşayan bireylere destek sağlamak için etkili bir yöntemdir. Devamsızlık gibi sorunların yaşandığı okullarda, akran eğitimi öğrencilere aidiyet duygusu kazandırabilir, ve eksik konularını kapatmalarına yardımcı olabilir.

Akran eğitimi sayesinde öğrenciler arasında iletişimin, empati, problem çözme ve tartışma gibi becerilerinde geliştirilmesi olumlu sınıf ve okul ortamlarının yaratılması  hedeflenmiştir(Damon, 1984; Gök,2018). Bu sayede Okulumuzda öğrencilerin bilişsel  yanında  duyuşsal gelişimlerine katkı sağlanabilir.

Yapılan araştırmalar, akran eğitiminin öğrenciler arasındaki akademik başarı farkını azalttığını göstermektedir. (Lasry, Mazur ve Watkins, 2008). Farklı başarı seviye gruplarından oluşan Taşkınlar Mehmetçik Ortaokulunda aynı şekilde sınıflardaki bu  farkın azaltılması hedeflenmektedir.

Akran eğitimiyle öğrenciler arasında motivasyon ve başarıyı artırmak, okulumuz öncelikli hedeflerindendir. Ayrıca, akranlar tarafından verilen eğitim girdilerinin öğrenciler tarafından daha kabul edilebilir olduğu ve maliyet açısından ekonomik olduğu (Turner & Shepher,1999) göz önüne alınarak, okulumuzda akran eğitimi uygulanabilirliği daha da artırılmaktadır.

Tüm bunların ışığında Okulumuzda Akran Eğitimi ile ;

Çocukların birbirlerinin öğrenmelerini desteklemesi böylece daha kalıcı öğrenme sağlanması.

Devamsızlık yapan öğrencilerin ders ve konu eksiklerinin tamamlanmasında akran desteği alması.

Öğrencilerin kendi arkadaşları ile çalışarak daha motive olmaları ve süreçte aktif olmalarını sağlama.

Öğrenciler arasında işbirliğini ve sosyal becerilerini geliştirmek, iletişimi arttırarak özellikle devamsız öğrencilerin okula aidiyet duygusunu güçlendirme.

Öğrencilerin kendi ile arkadaşının öğrenme sorumluluğunu alması ve liderlik özelliklerini açığa çıkacağı bir ortam oluşturma.

Öğrencilerin problem çözme, empati kurma ve farklı görüşlere saygı duyma, öz değerlendirme ve akran değerlendirme becerilerini geliştirerek arttırma.

Öğrencilerin kendilerini daha güvende hissetmelerini sağlayarak okula aidiyet duygusunu kazandırma  ve okul içinde hoşgörü  ile adalet duygusu oluşturma.

Amaçlanmıştır.

                                                                                      Kübra DURGUN

      Okul Müdürü

KAYNAKÇA

Cıbır S. (2020) “Çocuklar Hayat Kurtarıyor: ‘Akran Eğitimi Modeli’ İle Ortaokul Öğrencilerine Uygulanan Temel Yaşam Desteği Programının Etkinliğinin Değerlendirilmesi”, Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Hemşireliği Anabilim Dalı Yüksek Lisans Tezi Zonguldak Bülent Ecevit Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Zonguldak, 2020.

Crouch, C. H., & Mazur, E. (2001). Peer instruction: Ten years of experience and results. American journal of physics, 69(9), 970-977.

Tan, E. (2019) “Ortaöğretim 7. sınıf ışık konularında akran öğretiminin uygulanması”, Yayımlanmamış Doktora Tezi, Atatürk Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Erzurum, 1-160

Gök, T. (2018). Akran öğretimi yöntemiyle öğrencilerin kavram öğrenme ve problem çözme başarısının değerlendirilmesi. Erzincan Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 20(1), 18-32

Turner, G. ve Çoban, J. (1999). Bir teori arayışında bir yöntem: akran eğitimi ve sağlığın teşviki ve geliştirilmesi. Sağlık eğitimi araştırması, 14(2), 235-247.

Rhodes, T. (1994) HIV outreach, peer education and community change: developments and dilemmas. Health Education Journal, 53, 92–99.

 

Zhu, E. (2007). Teaching with clickers. Center for Research on Learning and Teaching Occasional Papers, 22, 1-8.